Putopisac Pirh, između ostalog, 1929. godine navodi da je Porečki kraj „najdivljiji i najnepristupačniji deo Srbije“ i da „ništa više ne upada u oči, nego ono ogromno, gotovo neupotrebljivo bogatstvo u drvnoj građi. Jedna generacija drveća ugušuje i potiskuje druge“. Jedan od najvećih srpskih naučnika Jovan Cvijić 1887.g. potvrđuje navedeno i navodi da je ova oblast „prekrivena neprohodnim šumama“, da ima „izgled pravih prašuma“ sa različitim vrstama drveća i sa „mnogo žbunja“.
Šumarstvo u Nacionalnom parku Đerdap
Područje Đerdapa je oduvek bilo bogato šumama.
Stanovništvo je ovo drvo koristilo za pečenje hleba, izgradnju objekata, za ogrev, utvrđivanje itd. Značajna eksploatacija ovih šuma je započeta osamdesetih godina XIX veka, a tek donošenjem Zakona o šumama, osnivanjem različitih društava za eksploataciju šuma, preradu drveta i proizvodnju različitih drvnih sortimenata, šumarstvo je dobijalo na značaju. Do osnivanja Preduzeća za zaštitu i razvoj „Nacionalni park Đerdap“ 1990 godine, šumama na području Nacionalnog parka „Đerdap“ gazdovale su šumske uprave preko različitih preduzeća u državnom vlasništvu.
Šumama u Nacionalnom parku „Đerdap“, koje se nalaze u vlasništvu države, na površini od oko 37000 ha gazduje Javno preduzeće „Nacionalni park Đerdap“ Donji Milanovac raspoređenih u dvanaest gazdinskih jedinica, istovremeno obavljajući stručnosavetodavne poslove u šumama sopstvenika na površini od oko 12150 ha. Ukupan tekući zapreminski prirast u državnim šumama iznosi oko 163000 m3, dok ukupna drvna zapremina iznosi preko 9000000 m3.
Šumovitost kopnenog dela Nacionalnog parka „Đerdap“ iznosi oko 84% i sa oko 1100 vaskularnih vrsta biljaka, 70-desetak vrsta drvenastih i žbunastih vrsta, područje predstavlja značajan biodiverzitet dendrološke flore. U vegetacijskom smislu, šumske fitocenoze karakterišu klasa evrosibirskih listopadnih šuma (Querco-Fagetea Br.-BI. Et Vvieg. 1937), red medunčevih šuma (Quercetalia pubescentis Br.-BI. 1932), sveza crnog graba i grabića (Ostryo – Carpinion orientalis Ht 1954) i šuma grabića (Carpinetum orientalis serbicum Rudski 1940 emend. B. Jov. 1953). U Đerdapu je opisano oko 60 tipova šumskih zajednica od kojih su 35 reliktne. Ovde je opisano i šest razvojnih vegetacijskih serija, što je jedinstveni slučaj u Evropi.
Zaštita područja je stepenovana i u skladu sa Zakonom o nacionalnim parkovima u I stepenu zaštite nalazi se 8,01% površine u glavnom najzaštićeniji i u ekološkom smislu najvredniji deo šumskih ekosistema.
Najznačajnije ekonomske vrste drveća, ali i edifikatori šumskih ekosistema su kitnjak (Quercus petraea agg. Ehrendorfer 1967), mezijska bukva (Fagus moesiaca L.), beli jasen (Fraxinus excelsior L.), javorovi (Acer spp.), lipe (Tilia spp.) i dr. Prioritet je maksimalna proizvodnja najkvalitetnijih drvnih sortimenata uz očuvanje i unapređenje staništa i biodiverziteta područja.
Najznačajnije endemične i reliktne vrste u ovim šumskim ekosistemima su mečja leska, domaći orah, koprivić, tisa, božikovina, jorgovan i dr.
U Nacionalnom parku se dosta značaja pridaje zaštiti šumskih ekosistema, kroz sistem monitoringa koje Preduzeće sprovodi samostalno, ali i sa nadležnim institucijama. Poslovi gajenja šuma sprovode se u skladu sa planovima gazdovanja šumama. U skladu sa Zakonom o šumama, Preduzeće redovno obavlja i aktivnosti uređivanja šuma, izrade tehničke infrastrukture i sl. Naučno-istraživačke aktivnosti se sprovode samostalno, ali i u saradnji sa različitim zainteresovanim stranama i institucijama.
